Griezelkamp (2012)
Bekijk de foto’s in de fotogalerie
Veel kinderen hadden er naar uit gekeken, maar vrijdag 21 september 2012 was het zover! Het badmintonkamp ging van start.
De organisatie is die vrijdag al om 11.00 uur begonnen met de voorbereidingen. Marcel Rolvink, de “voorzitter” van de kampcommissie en drijvende kracht achter de organisatie (samen met zijn vrouw Karin), ging toen samen op weg met Frank van Schie. Nadat de boodschappen gedaan waren, werd rond 16.00 uur de spokenspeurtocht uitgezet.
De kinderen arriveerden in Eersel druppelsgewijs tussen 19.30 en 20.30 uur. Het was meteen al rennen en vliegen, zo opgewonden waren de kinderen. De bagage werd naar de juiste slaapzaal gebracht. De slaapzalen zijn ingedeeld naar leeftijden en in meisjes- en jongensslaapzalen. De ouders die de kinderen hebben gereden konden genieten na zo’n lange rit van een lekkere beker koffie.
De kinderen gingen toen op tijd naar bed.
Eeeeh. Dus niet.
Een spannende spokenspeurtocht werd gehouden. In het bos waren rood-witte goed zichtbare linten aangebracht zodat de kinderen niet van de route konden afwijken. Tijdens deze tocht werden de kinderen opgeschrikt door diverse spoken en andere griezels verstopt langs de route. Er gebeurde ook vreemde dingen, zoals een gevulde jute zak die van vier meter hoog aan een touw naar beneden kwam, toevallig als er een groepje voorbij kwam. Dat veroorzaakte een heel eng geluid. Dat was schrikken!
Veel kinderen hadden hun zaklamp bij zich. Maar daar was de organisatie op voorbereid. Op een strategisch punt stond een medewerker die de zaklampen innam, die de kinderen later weer terugkregen.
Wat er de rest van het weekeinde gebeurde…. Dat lees je hier in het kampverslag, gemaakt door Maaike van Bergen:
Op 21 september stond het dan te gebeuren, heel Pijnacker trilde op zijn grondvesten. Alle monsters, geesten, heksen, duivels en zombies van Pijnacker en omstreken waren bij elkaar gekomen bij sporthal De Viergang. Niemand wist wat er aan de hand was. Buurtgenoten durfden hun huizen niet uit, zo griezelig was het hele tafereel. Alle monsters werden ingeladen en gingen opweg naar een andere locatie, Eersel. Pijnacker kon weer rustig ademhalen. Eindelijk van die gruwels af!
Toen alle monsters waren aangekomen, kregen ze eerst wat te eten en te drinken. Nadat iedereen wat op had, begon de eerste test. Want ja, dit waren allemaal monsters en geesten in opleiding! Iedereen werd gestest op hun eng-houdingsvermogen. Een monster moet natuurlijk niet zelf bang zijn! De al wat ervaren monsters joegen de bewoners van Eersel de stuipen op het lijf door het bos in te gaan. Nadat iedereen hun portie engheid weer had gehad, was het tijd om te gaan slapen. Monsters hebben ook zo hun rust nodig! Alleen de geesten bleven nog lang spoken.
Vroeg werd iedereen gewekt de volgende morgen; er was werk aan de winkel! Mensen moesten bang gemaakt worden. Na heerlijk ontbeten te hebben werden alle monsters verdeeld over zes groepen: de zombies, de spoken, de heksen, de skelletten, de duivels en de vampiers. Alle monsters moesten munten zien te verdienen. De groep monsters die de meeste munten zou hebben, die zou winnen.
Om de onderlinge prestaties te testen, werd er een zeskamp georganiseerd door de opperzombie, Marcel genaamd. Het weer was schitterend. De leiders, bestaande uit twee heksen, een trol, een zombie, twee mummies, een vampier, een spook en een reus, bakten helemaal bruin in de zon. Nouja, de mummies begonnen een beetje te stinken, de trol kreeg een zonnesteek en de vampier deed er alles aan om maar niet aan het zonlicht blootgesteld te worden. Alle mini monsters daarentegen waren druk bezig met winnen.
Na een heerlijk verfrissende lunch, was het tijd voor de monsterjacht! De stemming zat er natuurlijk goed in, want nu kregen ze de kans om onschuldige mensen op te jagen. Mensen verwonden, zoals bijten, werd helaas verboden door de leiders. Maar dat nam de pret niet weg! Ze zouden het dorp in gaan! De bedoeling van deze monsterjacht was dat ze monsters moesten vinden (volgroeide natuurlijk) en attributen moesten zien te bemachtigen. Aardig wat griezels ging dit makkelijk af…tja, je bent een griezel of je bent het niet natuurlijk! Wederom zat het weer mee. Ongelukkig genoeg zorgde dit ervoor dat de mummies begonnen te ont-wikkelen, ze lieten sporen witte bandages achter.
Wanneer de monsters vrije tijd hadden, om bijvoorbeeld hun gemeenste lachje te oefenen of hun nieuwe bezemsteel uit te proberen, werden ze nog wel eens bezocht door een aantal figuren. Magere Heijn kwam dikwijls langs, er was een heks actief en een boze, vieze kok was ook vaak lastig! De monsters moesten zich hiertegen zien te beschermen, wat soms niet goed ging.
Het avondeten was natuurlijk een dol-dwaze boel. Alles was uit de kast gehaald voor een heerlijk bloederig feestmaal. ‘Bloederige’ macaroni werd geserveerd met stukjes vlees. En als toetje: slijm met een oogbal! Sommige monsters waren zo uitbundig dat na afloop er nog steeds bloed en slijm uit hun mondhoeken kwam stromen. Genieten dus.
Waar ze allemaal op hadden gewacht, was bijna aan gebroken: de bange avond! Dit was het moment om je monsterlijkste talent te showen. Bovendien wilde iedereen nou wel eens weten wie de gruwelijkste griezel was! Diverse afgrijselijke dingen stonden op de agenda. Er werd gelimbo-danst onder een levende boa constrictor door. Er werd een bezemstelendans uitgevoerd, die uiteraard gewonnen werd door een van de heksen. De eng-tiligentie van de monsters werd getest door middel van het spel één tegen honderd. Er werden angstaanjagende goede dansen uitgevoerd. Een toneelstuk werd opgevoerd; deze was zo eng, dat zelfs de leiding in elkaar dook onder hun stoelen. Het griezeligste verhaal dat je ooit hebt gehoord werd voorgedragen, de meest ver-angstwekkende kaartentrucs werden uitgehaald en de meest enge, maar toch wel grappige, moppen werden verteld. En dat allemaal in het holst van de nacht. Bewoners van Eersel deden die nacht er goed aan om gewoon in hun huizen te blijven. Al die vreemde praktijken op Den Hazelaar, daar konden ze maar beter niets mee te maken hebben.
Om het allemaal goed af te sluiten die avond, werd er een heksendans opgevoerd rond een kampvuur. Zelfs de maan was niet meer te zien na deze gruwelijke praktijken. Uiteindelijk ging iedereen slapen, want de volgende dag moesten er nog een hoop munten verdient worden en er moest nog een hoop gedaan worden.
Na een voedzaam ontbijt, was het weer tijd om het bos in te trekken. Aangekomen bij het bos, werd er uitgelegd dat de monsters vocht moesten gaan smokkelen. Dit vocht zou later gedronken worden, dus hoe meer er gesmokkeld zou worden, hoe meer er te drinken zou zijn. De geest zat er goed in bij iedereen. Het bos werd maar een klein beetje vochtig; zo goed deden de monsters het. Niemand hoefde dorst te lijden.
Dus met een bekertje vocht en wat brood at iedereen ’s middags zijn maag vol. Als laatste test werd er wederom een zeskamp uitgezet. Dit was de laatste kans om je van je engste kant te laten zien. Diverse activiteiten werden er georganiseerd. Bijvoorbeeld wie het eerst een stukje kon beschuitfluiten. Of wie het beste een vreselijke lange afstand kon schatten. Het raden van ‘wat ben ik’ was gruwelijk moeilijk. Een van de skeletten viel bijna uit elkaar, omdat het raden zo moeilijk was.
Het grote moment was dan toch aangebroken: eindelijk werd bekend gemaakt welke monsters het er het beste ervan af hadden gebracht. Je hebt de eng-factor, of je hebt hem niet! De skeletten wonnen! Van blijdschap verloren ze allemaal een groot aantal botten. Na lang zoeken vonden ze hun eigen botten weer terug. Iedereen uitbundig, sommige wat chagrijnig omdat ze geen winnaar waren geworden, vertrokken ze uit Eersel. Eersel slaakte een grote zucht toen de laatste wegreden.
Pijnacker had geluk, de monsters waren allemaal zo uitgeput dat ze niet eens meer een bedreiging vormden toen ze terug waren. Bovendien verspreiden ze zich weer. Of ze ooit nog eens bij elkaar zullen komen? Dat is natuurlijk de vraag!
Bekijk alle foto’s van het kampweekeinde.
Een kleine impressie van het kamphuis:
De gemeenschappelijke ruimte en eetzaal
Zou in deze heksenketel het avondeten gebrouwen worden?
Merel, Sofie, Femke en Simone in afwachting van wat komen gaat…
Daniëlle en Kim voorbereid op de spokentocht zo te zien: in het donker gekleed mét lampion
Gwen en Karlijn
Zoals een goede voorzitter betaamt, komt hij op voor zijn leden. In dit geval dus het verjagen van de spoken. Verkleed als Ghostbuster (wie kent de film niet?) is hij voorbereid op z’n taak.
Buiten werd met het kampvuur, onder toeziend oog van Joey van Schie, de sfeer steeds spookachtiger
De slaapzaal van de jongste dames
De slaapzaal van de jongste jongens
De kampleiding in bespreking over het programma dat bijna wordt aangevangen. De “voorzitter” van de kampcommissie, Marcel Rolvink (links), bespreekt het draaiboek met Sandra van den Hooven en Hans van der Goes.
Begeleider Robbin van den Bosch en Sandra van den Hooven. Sandra is overigens de coördinatrice van de medicatie die bepaalde kinderen nodig hebben.
Alle foto’s van het gehele weekeinde zijn te zien in de fotogallerij.