What’s in the name?

Vast niet iedereen weet dit al, maar als BCP hebben we al een tijdje in de Viergang een shuttle-shooter die we kunnen gebruiken bij de training. Deze is eerlijk verdiend met de succesvolle verkoop van loten met de grote clubactie. Dankzij het Wall-e (je weet wel van de Disney film) gehalte van deze shuttle-shooter werd al snel met grote stelligheid door de kinderen verklaard dat de shooter een naam moest krijgen. Daar waren ze snel uit en zonder al teveel discussie werd ze ter plekke “Tante Truus” gedoopt.

Maar ja, we trainen natuurlijk op woensdag niet in de Viergang, maar in de Emerald en ook daar is het leuk om af en toe tegen vers geblazen shuttles te kunnen slaan.  Nu is Tante Truus een nijvere dame, maar ze is erg gehecht aan haar woonruimte in de BCP kast in de Viergang. Ze is niet zo dol op het in een grote donkere kartonnen doos heen en weer reizen tussen de Viergang en de Emerald. Het was dus al snel duidelijk dat er hulp moest komen voor Tante Truus, zodat ze zelf niet uit de kast hoefde te komen in de Viergang. De frisse nieuwe broer, zus, oom tante (zeg het maar) moest dan gaan zorgen voor het betere shuttleblaaswerk in de Emerald.

Dus zijn we met goede moed op zoek gegaan naar (shuttle)blaashulp in het verre China. Dat kostte wat moeite, maar eindelijk, eindelijk, na een lange reis was daar dan de nieuwe tweede shuttle-shooter. Nu kan het niet zo zijn dat de ene shooter een mooie naam krijgt en de ander naamloos zijn shuttles moet blazen. Daarom snel een prijsvraagje uitgeschreven voor het verzinnen van ook een mooie naam voor de tweede shooter. Dat leverde de nodige creatieve voorstellen op:

Oma Gerda; (Cowboy) Billy Boom; Ome Henk; Tante Agaath; Dikke Bertha; Shooter Mc Shooter face; Jan-Diederik Henk; Gustav II; Siep Shooter; Shuttle Sem; Sjakie Shuttle; PiP (Pluimpje is Pleite); Sjors de Shuttle Shooter Senior; Shuttlekanon 2000; Oom Otto; De Vuurflits; Firebolt en Elsa….

Zoveel creativiteit leidt natuurlijk direct tot forse keuzestress en Tante Truus hielp ook al niet mee door zich stilletjes te blijven beroepen op haar zwijgrecht. Daarom dus maar gegrepen naar de typisch Nederlandse oplossing, stemmen! Met behulp van dat ding dat soms met moeite tijdens de training verwisseld word voor een racket. Kwam daar al snel een Winnaar uitrollen, het werd “Jan-Diederik Henk”. Met eervolle vermeldingen voor “Siep Shooter” en “Oma Gerda”. Niet de uitslag die iedereen zomaar verwachtte, maar eigenlijk wel sjiek zo’n drievoudige naam, en natuurlijk heel toepasselijk voor een beetje (shuttle)blaaskaak.

Rest dan nog de daadwerkelijke naamgeving, secuur met plakletters uitgevoerd door de bedenker van de naam, Roselie en de uitreiking van de bijbehorende prijs vereeuwigd op de foto.